Danas je Sveti German ili Đerman

SPC i njeni vernici danas slave Svetog Germana u narodu poznatijeg kao Sveti Đerman.

Narod ga slavi kao svetitelja zaštitnika od grada, poplava i suša. Kad naiđu gradonosni oblaci, ljudi u selima oko Niša izađu iz kuća i poviču: “Do među, Đermo”.

Takođe se veruje da će godina biti plodna ako zagrmi na ovaj dan, pa se negde govori dok grmi: “Grmni, Đermane, i nosi u pustu goru dogodine”.

German se zamišlja kao starac sa dugom bradom, koji hoće da dođe kod nekog i na večeru. Običaj je da se uz seču badnjaka poziva i German na jelo, kako bi se zadobila njegova milost.

Inače, Sveti German je patrijarh carigradski. On je bio sin prvog carskog senatora koga je ubio car Konstantin Pogonet, a njega kao mladića uškopio i silom oterao u manastir. Kasnije je postao episkop, a zatim i patrijarh. Poslednjih deset godina života proveo je u manastiru gde ga je car prognao sa patrijarskog mesta. Umro je 740.godine.

Postojao je ranije običaj da u vreme velikih suša seljaci naprave glinenu lutku Germana ili Đermana, iskopaju mu grob, obično kraj neke vode ili reke sahrane. Dve devojke sednu kraj groba i kao plaču. Kad naiđe neko i pita zašto plaču one u jedan glas odgovaraju: „Umro Đerman od sušu, da padne kiša!“ Negde su Đermana pravili od krpa, slame, metle ili drveta.

Zanimljivo je da je sahranjivanje lutke poznato u mnogim krajevima Evrope. U Bugarskoj je isto German, u Rusiji Kostroma, u Poljskoj je poznat kao Marana i u Ukrajini kao Jarilo.

Ovaj običaj sahranjivanja je nasleđe nekadašnjeg mnogo surovijeg žrtvenog običaja, kada su sahranjivani živi ljudi.

Današnji praznik  u opštini Doljevac, bar velika većina poljoprivrednika, iako nije crveno slovo u crkvenom kalendaru, strogo praznuje i ne radi ništa u polju.